Godności honorowe

Profesor doktor habilitowany nauk ekonomicznych, profesor zwyczajny, pracownik Katedry Administracji Publicznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie (Wydział Gospodarki i Administracji Publicznej UEK), społeczny Pełnomocnik Rektora ds. Kultury i Sportu. Doktor honoris causa SGH. Członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Członek Rady Polityki Pieniężnej (kadencja: 2010-2016). Członek Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN. Od 2015 r. członek Polskiego Komitetu do spraw UNESCO. Przewodniczący Rady Programowej Open Eyes Economy Summit. Od 2018 r. członek High Level Industrial Roundtable „Industry 2030”. Członek Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (2018-2022). Nagroda Kisiela.

Muzykolog, kompozytor, krytyk muzyczny, grafik, dramaturg i pedagog. Urodził się 6 czerwca 1929 roku we Lwowie. Studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie oraz Salzburgu. Współpracował ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia. Zmarł w Salzburgu 1 lipca 2019 roku.

Artysta malarz, grafik, twórca environmets, eseista, poeta. Urodził się 14 listopada 1934 w Częstochowie. W latach 1953-56 studiował na Wydziale Grafiki w Katowicach, w latach 1956-1959 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom w pracowni prof. Wacława Taranczewskiego. W latach 1959-1960 studiował na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi. W 1965 roku, wspólnie z krakowskimi malarzami: Maciejem Bieniaszem, Zbylutem Grzywaczem i Jackiem Waltosiem, założył grupę Wprost odnoszącą się w swej twórczości do sytuacji politycznej i społecznej w ówczesnej, socjalistycznej Polsce. Leszek Sobocki brał udział w 19 wystawach grupy Wprost (w latach 1966-1986), był uczestnikiem Ruchu Kultury Niezależnej. Mieszka i pracuje w Krakowie.

Najważniejsze nagrody: 1967 – Nagroda Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida Warszawa za wystawę “Wprost”; 1962 – Prix d’achat 8. Biennale Grafiki w Lublanie; 1976 – I Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki w dziale malarstwa, 6. Festiwal Sztuki w Warszawie; 1977 – II Nagroda w Konkursie im. J. Spychalskiego w Poznaniu; 1978 – Grand Prix Salonu Zimowego “Hommage Wyspiańskiemu”, TPSP Kraków; 1981 – Grand Prix, 2. Ogólnopolskiego Triennale “Prezentacja Portretu Współczesnego” w Radomiu; 1983 – Nagroda “Solidarności” za twórczość malarską i graficzną; 1984 – Nagroda zbiorowa Muzeum Archidiecezji Warszawskiej za wystawę grupy Wprost.

Urodził się w 1944 roku w Warszawie. Socjolog, profesor zwyczajny UJ, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, w latach 2002–2006 prezes Międzynarodowego Stowarzyszenia Socjologicznego (ISA). W 1966 ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1967 uzyskał magisterium z socjologii w Instytucie Socjologii tej uczelni. W 1970 doktoryzował się, zaś w 1974 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1980 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Zawodowo od ukończenia studiów związany z Instytutem Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.  W 1980 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1987 został profesorem zwyczajnym. Jego prace skupiają się wokół zagadnień zmian społecznych oraz koncepcji systemu społecznego, wpisując się w dorobek funkcjonalizmu, podejmując także problem stawania się społeczeństwa. Część jego prac poświęcona jest również socjologii wizualnej oraz socjologii codzienności. W 2006 został uhonorowany Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych.

Urodził się w Zawadzie na zamojszczyźnie w 1942 roku. Jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych żyjących kanadyjskich i polskich projektantów graficznych. Jest architektem wnętrz, projektantem form przemysłowych, grafikiem, plakacistą. W latach 1962–1968 studiował na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Następnie w latach 1968–1971 studiował na Wydziale Form Przemysłowych.  W 1972 r. wyjechał do Paryża, gdzie pracował jako projektant. W 1970 r. wyruszył do Montrealu, gdzie podjął pracę na Uniwersytecie Quebec. Tam w 1977 r. został profesorem. Na uniwersytecie współorganizował laboratorium badań eksperymentalnych w zakresie komunikacji wizualnej Bretelle, współtworzył Centrum Designu oraz Design International – organizujące coroczne międzynarodowe warsztaty dla studentów, prowadzone przez najwybitniejszych projektantów z całego świata. Bierze udział prawie we wszystkich cyklicznych przeglądach sztuki graficznej i plakatowej na świecie. Prace Alfreda Hałasy są wyróżniane i nagradzane w najważniejszych konkursach i wystawach, a on sam jako ekspert jest zapraszany do jury najbardziej prestiżowych imprez.

Urodził się we Francji w 1944 roku. Wpółczesny artysta. Bardzo szybko odszedł od swojej początkowej praktyki malarskiej w stronę twórczości, która w latach 1969 – 1971 ogniskowała się wokół tematu dzieciństwa. Obecnie interesuje się przede wszystkim zagadnieniami skupionymi wokół tematu przemijania i pamięci. Chętnie posługuje się techniką gromadzenia dokumentów, świadectw osób żyjących i zmarłych (używane ubrania, przedmioty).  Interesuje go wykorzystywanie fragmentów rzeczywistości. Dlatego też najczęściej używanym w pracach Boltanskiego medium jest fotografia. Druga połowa lat 80-tych to dla artysty okres bardzo twórczy stworzył wówczas m.in. takie prace jak Teatre’d Ombres, Monuments, Reliquaire. W swoich pracach artysta posługuje się minimalistyczną forma, ale odwołuje się do uczuć. W latach 90. artysta coraz częściej prezentuje swoje prace poza muzeami i galeriami, na przykład na dworcach czy w kościołach. Jego zdaniem ludziom łatwiej jest dostrzec je w miejscach nie związanych ze sztuką. Często też prezentuje swoje dawne prace w zmienionym kontekście. Mieszka i tworzy w Paryżu.

Urodził się w Bostonie. W 1964 r. uzyskał dyplom licencjata politologi i dyplom licencjata sztuk pięknych wydziału malarstwa Uniwersytetu Connecticut w 1965 roku. W 1970 roku otrzymał dyplom magistra sztuk pięknych wydziału ma­larstwa i grafiki w Rhode Island School of Design. Jest wykładowcą wydziału sztuki i historii sztuki na Uniwersytecie Connecticut, Storrs, USA. Koordynatorem projektów graficznych, nauczycielem grafiki i rysunku, członkiem komitetów doradczych absolwentów (graduate adyisory committees). Był promotorem kilku laureatów stypendium Fulbrighta oraz innych studentów, którzy osiągnęli sukcesy jako artyści. Brał udział w 200 krajowych i międzynarodowych wysta­wach oraz ponad 20 wystawach indywidualnych w Niemczech, Austrii, Wielkiej Brytanii, Polsce, Holandii, Czechach, Meksyku i Stanach Zjednoczonych. Zapraszany na wykłady i jako artysta wizytujący w kraju i za granicą. Był kuratorem 15 ważnych wystaw sztuki graficznej i prelegentem na wielu imprezach w Stanach Zjedno­czonych.

Urodził się w Japonii. Studiował na uczelni artystycznej Tama. Kierując się ideą “życia w duszy bez dachu nad głową”, wrócił do rodzinnego miasta, Takamastu. Około dziesięć lat później założył grupę sztuki Ryu i rozwinął zorientowaną na przyszłość sztuki, zarówno twórcze i edukacyjne. Szukał po tej grupy do rozwoju wymiany, a także mosty kulturowe pomiędzy Japonii i innych krajach. Prace stworzone przez członków tej grupy artystów są bardzo zróżnicowane, w tym malowidła, rzeźby, a nawet ogrody publiczne. Grupa otrzymała wiele nagród, znak uznania, zarówno w kraju i zagranicą. W swoich pracach pozostaje pod silnym wpływem filozofii Zen. Hamano uczestniczył i nadal uczestniczy w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych. Otrzymał również wiele nagród na całym świecie.

Urodził się w Oederan w Rudawach jako syn deportowanej polskiej robotnicy przymusowej i francuskiego jeńca wojennego, oficera Legii Cudzoziemskiej. Dzieciństwo i młodość Mitoraj spędził w Polsce. W 1963 rozpoczął naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował malarstwo pod kierunkiem Tadeusza Kantora. W 1968, po studiach wyjechał do Paryża studiować w École Nationale Supérieure des Beaux-arts. Zaczynał tam jako malarz i grafik. Od 1977 rzeźby i rysunki Igora Mitoraja pokazano na 120 wystawach indywidualnych na całym świecie. Jego rzeźby, często gigantycznej wielkości, stoją w reprezentacyjnych punktach wielu miast – m.in. w Paryżu na La Défense oraz w Rzymie, Mediolanie, Lozannie, Londynie, Krakowie, Scheveningen koło Hagi, w USA i Japonii. W Pietrasanta, we Włoszech powstały pierwsze brązy Mitoraja, oraz pierwsze monumentalne rzeźby z białego marmuru z pobliskiej Carrary. Głównym tematem rzeźb Mitoraja było ludzkie ciało, jego piękno i kruchość, a także głębsze aspekty ludzkiej natury, które pod wpływem czasu i okoliczności ulegają wynaturzeniu. Zmarł 6 x 2014 w Paryżu.

Tytuł Profesora Honorowego Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie nawiązuje do międzywojennej tradycji Uczelni i może być nadawany pedagogom o szczególnych zasługach dla Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie lub osobom o specjalnych zasługach dla kultury i sztuk plastycznych.
 
Tytuł Profesora Honorowego Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie otrzymali:

2017
prof. Stanisław Radwański

2015
prof. Wincenty Kućma

2012
prof. Ryszard Otręba

2010
prof. Stefan Borzęcki
prof. Stanisław Rodziński

2006
Eugeniusz Waniek 

2000
prof. Georg Baselitz

1997
prof. Waldemar Świerzy

1994
Stanisław Frenkiel    
Andrzej Wajda

1993
Jerzy Panek
prof. Czesław Rzepiński  
prof. Mieczysław Wejman
prof. Marian Sigmund   

1992

prof. Lech Kalinowski
prof. Józef Czapski