Wszystkie osoby studiujące na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie zapraszamy na inaugurację roku akademickiego 2025/2026. Uroczystości odbędą się w poniedziałek 6 października 2025 roku o godz. 18:00 w Gmachu Głównym ASP przy placu Jana Matejki 13.
Program uroczystości:
- Performance dr Joanny Pawlik Fragmenty, które oddychają – hol ASP (parter)
- Otwarcie roku akademickiego 2025/2026 – Aula ASP
- wystąpienie JM Rektora, prof. dr. hab. Andrzeja Bednarczyka
- Quod Bonum, Felix, Faustum, Fortunatumque Sit
- przemówienie przedstawiciela studentów
- uroczysta immatrykulacja studentów pierwszego roku
- wykład inauguracyjny dr hab. Aleksandry Przegalińskiej
- Wernisaż wystawy Deklaracja Niepodległości, kurator: Kamil Kuitkowski – Galeria ASP
Uroczystości będą tłumaczone na Polski Język Migowy. Ponadto osoby, które potrzebują wsparcia w zakresie dostępności, prosimy o wcześniejszy kontakt z Pełnomocniczką Rektora ds. osób z niepełnosprawnościami: aduczmalewska@asp.krakow.pl
Aleksandra Przegalińska
profesorka Akademii Leona Koźminskiego, doktorka habilitowana w dziedzinie nauk o zarządzaniu. Doktoryzowała się w zakresie filozofii sztucznej inteligencji w Instytucie Filozofii UW. Obecnie jest Prorektorką ds. Innowacji oraz AI w Akademii Leona Koźmińskiego, a także naukową doradczynią Campus AI. Od roku 2016 prowadziła badania w Massachusetts Institute of Technology w Bostonie. Absolwentka The New School for Social Research w Nowym Jorku. Aktualnie Senior Research Associate w Center for Labor and a Just Economy na Harvardzie. Interesuje się rozwojem sztucznej inteligencji, przetwarzaniem języka naturalnego, uczeniem maszynowym, robotami społecznymi i technologiami ubieralnymi.
Joanna Pawlik
w swojej twórczości proponuje radykalną strategię obecności: ciało niepełnosprawne, kobiece i wystawione na spojrzenia staje się medium sztuki i narzędziem krytyki społecznej. Jej „ciało nieposłuszne” kwestionuje normy estetyczne i społeczne wyobrażenia o sprawności, kobiecości i pięknie. Wpisując się w tradycję sztuki feministycznej, Pawlik wprowadza perspektywę disability studies, redefiniując znaczenie cielesności odbiegającej od normy. Strategie obecności, które rozwija, opierają się na domaganiu się widzialności, reapropriacji własnego ciała i budowaniu wspólnoty. Jej sztuka jest nie tylko narracją osobistą, lecz gestem politycznym – sprzeciwem wobec marginalizacji i próbą wyobrażenia nowych form wspólnoty. W świecie ciągłej kontroli i normalizacji ciało Pawlik jawi się jako przestrzeń oporu, twórczej wolności i emancypacji.
Performans Fragmenty, które oddychają to choreograficzna opowieść o ciele jako hybrydzie – ciele, które łączy w sobie elementy organiczne i mechaniczne, pamięć i przyszłość, ograniczenie i możliwość. W tym performansie ruch staje się językiem, a ciało niepełnosprawne – laboratorium nowych znaczeń. Proteza nie pełni funkcji zastępczej, lecz staje się równoprawnym partnerem ciała: rzeźbi przestrzeń, kształtuje rytm, nadaje ciężar i lekkość. Blizna i metal nie są tu znakami braku, lecz śladami, które oddychają i tworzą nową kompozycję. Performans Joanny Pawlik nie opowiada o deficycie ani o jego kompensacji, lecz o sile transformacji i o estetyce fragmentu. Fragmentaryczność staje się źródłem ekspresji, a hybrydyczność – projektem przyszłości, w której człowiek i technologia współistnieją w nieoczywistej, żywej formie.
Deklaracja niepodległości
Kurator: Kamil Kuitkowski
OSOBY ARTYSTYCZNE:
Komitet Pięciu, Daniel Kotowski, Martix Navrot, Marta Romankiv, Ala Savashevich, Sergey Shabohin, Maria Stangret, Agnieszka Szczotka, Monika Drożyńska, Niko Płaczek
Galeria ASP w Krakowie
06.10 – 23.11.2025
Jeżeli czasem traktujemy dzieła sztuki jak manifesty polityczne, potraktujmy manifest polityczny jak dzieło sztuki – oba jako równorzędne, przepływające przez siebie elementy rzeczywistości, posiadające moc zmiany. Wystawa Deklaracja niepodległości przywołuje dokument proklamujący powstanie Stanów Zjednoczonych Ameryki, duchowe dziecko swojej epoki, ale też wciąż aktualny wyraz samostanowienia i buntu. Dwuznaczną Wiedzą dla wszystkich odpowiada mu Ala Savashevich, której wtóruje Marta Romankiv: Pomniki będą mówić naszymi głosami – głosami zawartymi również w pracach Daniela Kotowskiego, Martix Navrot, Sergeya Shabohina, Agnieszki Szczotki, Moniki Drożyńskiej i Niko Płaczek – wypowiedziami gotowymi do zapisania na czystej kartce szkolnego zeszytu w linie, przygotowanej zawczasu przez Marię Stangret. Dzięki nim mistrza można spróbować obalić, po freudowsku zabić ojca i powtórzyć za Valerie Solanas: Dobra, koleś, koniec z tym – zaczynamy nową erę.